Jos van Merendonk
FOREGROUNDED
22/04 – 04/06
Openingstijden tijdens Amsterdam Art Week:

Vr 2 Jun: 12:00 – 17:00
Za 3 Jun: 12:00 – 18:00
Zo 4 Jun: 12:00 – 17:00

English below.

‘Groen maakt de dienst uit in Jos van Merendonk’s schilderijen. Een krachtig maar ingekeerd groen werpt de kijker op zichzelf terug; de kleur appelleert aan natuurgroen maar ze stelt de zintuiglijke ervaring daarvan tegelijkertijd ter discussie. Wij zijn nu eenmaal doordrongen van herinneringen aan het groen in de natuur; in onze geest schijnt als het ware een eeuwig groene dia. Maar dit innerlijke schijnsel zit de kunstervaring in de weg, het interfereert ermee, doorkruist het, schuurt ertegenaan, waardoor de kijker overvallen wordt door consternatie.
Het gaat dus om een monochroom oeuvre – de witte vlakken en de lijnen in potloodgrijs die ook in de werken voorkomen doen hier niets aan af omdat ze een ondergrond vormen – met in de hoofdrol de kleur die taboe was in de modernistische abstractie. De schilderijen hebben vaste afmetingen (40 x 40 cm, 60 x 60 cm, 100 x 100 cm, 200 x 200 cm), verf wordt op het doek gebracht met een groot arsenal aan middelen (kwast, spuitbus, roller, spatel, direct it het blik gegooid) in de vorm van tekenachtige motieven (lijn, slinger, ovaal, lus, zigzag). Het gezicht van de schilderijen word bepaald door schilderen en tekenen, peinture en écriture. In eindeloze variaties word er gesmeerd, gepenseeld, gekrast en gestippeld. Zo nemen uitersten/absoluta vorm aan: fluwelen graffiti, fijn naaldwerk, ruwe plaggen, alsook de energieën/sferen die we hiermee associëren: ontvankelijkheid, elegantie, onverzettelijkheid.
En de kijker belandt in een soort arena waar tegengestelden ‘gepit’ worden (bv. orde-frivoliteit, beperking-vrijheid, regel-verlangen). Innerlijke strijd, wellicht meer onderhuids voelbaar dan direct zichtbaar, komt terug in elk afzonderlijk schilderij. Een enkel werk geeft zich nooit zomaar gewonnen, veeleer is het afhoudend en afwerend, het wil ook niet bekoren of verleiden, maar het wil zich wel vastzetten in het hoofd van de kijker en een mentale afdruk achterlaten. (…)’

Fragment uit ‘ De Woeste Stilte’ geschreven door Mark Kremer. Gepubliceerd in Jos van Merendonk’s catalogus ‘ Assemblage’ uit 2018.

Jos van Merendonk
FOREGROUNDED
22/04 – 04/06
Opening hours during Amsterdam Art Weekend

Fr 2 Jun: 12:00 – 19:00
Sa 3 Jun: 12:00 – 18:00
Su 4 Jun: 12:00 – 17:00

‘Green calls the shots in Jos van Merendonk’s paintings. A powerful, yet introvert green throws the viewer back onto himself; the colour signifies green, but simultaneously questions the sensorial experience of green. After all, memories of the natural green world inhabit us; in our mind there shines as it were an eternally green slide. But this inner ray gets in the way of the art experience, it interferes, intersects, rubs against it, drawing the viewer into consternation.
This concerns, then, a monochrome oeuvre – the pencil grey lines and white plains that also appear in the works do not change this as they provide the ground – with the leading role given to a colour that was considered taboo in abstract modernism. The paintings have fixed measurements (40 x 40 cm, 60 x 60 cm, 100 x 100 cm, 200 x 200 cm), paint gets applied upon canvas by a vast arsenal of means (brush, spray can, roller, spatula, thrown directly from the pot) in the form of graphical motifs (line, whirl, oval, knot, zigzag). The painting’s surface is characterised by painting and drawing, peinture and écriture. In endless variations it is smeared, brushed, scratched and dotted upon. Extremes/absolutes take on forms by way of velvet graffiti, fine needlework, rough sods, and also the energies/spheres that we associate with them: susceptibility, elegance, implacability.
And so the viewer arrives in an arena of a kind in which opposites are pitted against one another (eg. order-frivolity, constraint-freedom, rule-desire). Inner combat, perhaps more palpable beneath the skin than directly visible, makes a return in every single painting. A single work never gives itself away, but is rather reticent and aversive, as if it doesn’t wish to draw or seduce, but rather wants to fasten itself inside the head of the viewer and leave behind a mental imprint. (…)’

Excerpt from ‘The Raving Silence’ written by Mark Kremer. Published in Jos van Merendonk’s catalogue ‘Assemblage’ from 2018.