De Opening Galerieseizoen zal plaatsvinden op:

Vrijdagavond 8 september 17.00 tot 21.00.

Zaterdag 9 september 12.00. tot 18.00 Publieke opening van de tentoonstelling.

Beiden in het bijzijn van de kunstenaar.

“De vraag of kunst – en schilderkunst in het bijzonder – zou moeten streven naar een weerspiegeling van de werkelijkheid of eerder die werkelijkheid zou moeten overstijgen, leek recent te zijn beslecht met de radicale breuk die het modernisme teweegbracht. In de ogen van velen was de schilderkunst er eindelijk in geslaagd zich los te maken van de beperkingen van de voorstellende kunst. Zij had de ketenen van de binding aan een ‘echt’ referentieobject van zich afgeschud door zich los te maken van dit object en in plaats daarvan de weg van de abstractie in te slaan. Deze opheffing van grenzen had een bijna oneindig aantal nieuwe mogelijkheden geopend voor de weergave van beelden, thema’s en composities.

Er werd een aspect over het hoofd gezien in alle enthousiasme over deze vermeende bevrijde, oftewel abstracte, kunst. De figuratieve schilderkunst had eeuwenlang manieren ontwikkeld om zich los te maken van een louter voorstellende functie. Soms werden deze zelfs volledig genegeerd. Men zou zelfs kunnen betogen dat de meer verfijnde schilderkunstige technieken hierin te vinden zijn. De technieken die juist door hun concreetheid in staat zijn de werkelijkheid te overwinnen.

(…)

Het werk van Jochen Mühlenbrink kan worden gezien in de traditie van dergelijke schilderkunstige technieken. Schijnbaar alledaagse onderwerpen, herkenbaar op het eerste gezicht en realistisch uitgevoerd in hun schilderkunstige weergave. Onderwerpen die we als kijkers maar al te goed kennen uit de realiteit van ons dagdagelijks leven. Ze lijkten te verbergen dat ze gebaseerd zijn op subtiele afbeeldingen. De stelling is dat de inzichten die men uit het werk van Jochen Mühlenbrink krijgt, niet ligt in het herkennen van het afgebeelde object of in het herkennen van de misleiding; het inzicht is dat een waarheid in de misleiding schuilt.

Het beschouwen van Mühlenbrink’s oeuvre zet ons ertoe aan om na te denken over wie of wat ons bedriegt wanneer we naar zijn werk kijken. Is het Mühlenbrink, de schilder? Of zijn het onze eigen ogen of onze eigen geest die in schijnbaar realistische vormen, texturen en kleuren iets zien wat ze herkennen en willen zien? Zit de misleiding in het feit dat we iets in de werken projecteren dat voor ons realistisch lijkt, maar er eigenlijk niet is? We hebben het hier niet over fotorealisme of illusionisme – het gaat hier over de fundamentele vraag hoe het proces van zien eigenlijk werkt en de artistieke transformatie van wat we waarnemen.

Ondanks dat Mühlenbrink als kunstenaar de technische aspecten van geschilderde oppervlakken onderzoekt, zijn de inzichten die we als kijkers verkrijgen nog diepgaander. We zijn in staat iets waarachtigst te herkennen in deze misleiding omdat onze menselijke zintuiglijkheid (en onze tastzin in het bijzonder) nodig is om het visuele te begrijpen. We moeten weten hoe het voelt om een strook plakband op een oppervlak aan te brengen; hoe we die tape zo kunnen vouwen dat het niet meer gladgestreken kan worden, om vervolgens de tape van Mühlenbrink’s Mirror Paintings af te willen pellen. We moeten vertrouwd zijn met de drang om vormen te tekenen met onze vinger op een beslagen treinraam om op zijn Window Paintings te willen blijven tekenen met onze eigen vingers.

Uiteindelijk tonen Mühlenbrink’s werken ons dat elke vorm van visueel of rationeel begrip van de werkelijkheid altijd een zekere magie wegneemt. Het vernietigt dat wat op zijn beurt alleen geheeld kan worden door kunst. Alleen kunst kan de werkelijkheid overstijgen. Kunst is zowel een vernietiger als een genezer. Jochen Mühlenbrink slaagt erin deze fundamentele ervaring van waarneming te verpakken in scènes van bijna gewone alledaagsheid: in zijn schilderijen wordt een enkele druppel water op een beslagen vensterruit een symbool van misleiding, realisatie, vernietiging en genezing.”

Uit: Surmounting Reality – Image Strategies in the Work of Jochen Mühlenbrink door Anna Heinze uit de catalogus Jochen Mühlenbrink works 2018 – 2023 -‘J’m donc je suis’

The Opening Gallery Season will take place on:

Friday evening, 8 September, 5 p.m. to 9 p.m.

Saturday, 9 September, 12 till 6 p.m. Public opening of the exhibition.

Both in the presence of the artist.

“The question of whether art – and painting in particular – should aspire to be a reflection of reality or, rather, surmount it seemed to have been settled at the latest with the radical break triggered by modernism. In the eyes of many, painting had finally managed to free itself from the constraints of representational art and shaken off the shackles binding it to a’real’ reference object by dissociating itself from said object and turning instead towards abstraction. This dissolution of boundaries had opened up an almost infinite number of new possibilities for the rendering of images, themes and compositions.

One aspect that was overlooked in all the enthusiasm about this supposedly liberated, i.e. abstract, art was that, for centuries, figurative painting too had been evolving strategies in order to emancipate itself from a purely representational function or, indeed, disregard it altogether. It might even be argued that this is where the more sophisticated pictorial solutions are to be found: namely in those solutions that are able to surmount reality precisely through their very figuration.

(…)

Jochen Mühlenbrink’s works can be seen in the tradition of such pictorial solutions.seemingly quotidian motifs, recognisable at first glance and naturalistic in their painterly execution, motifs with which we as viewers are all too familiar from the reality of our own everyday lives, almost obscure the fact at first glance that they are underpinned by subtle image strategies. The proposition is that the insight gained from Jochen Mühlenbrink’s works does not lie in recognising the object depicted or in recognising the deception; it is the experience that in the deception lies a truth..

The stimulating aspect gained from contemplating Mühlenbrink’s works is to think about who or what is deceiving us when we look at his works. Is it Mühlenbrink the painter? Or is it our own eyes or our own mind which sees in seemingly realistic forms, textures and colours something it recognizes and wants to see? Is the deception the fact that we project something into the works that seems realistic to us, yet is not actually there? This is not about photorealism or illusionism – it is about the fundamental question of how the act of seeing actually works and the artistic transformation of what we perceive through our sense of sight.

For all that Mühlenbrink as an artist explores the technical aspects of painted surfaces, the insights we gain as viewers are even more profound as we are able to recognize something true in the deception: the fact that it takes our human experience (and, at times, our haptic experience especially) to comprehend the visual. We need to know what it feels like to apply a strip of sticky tape to a surface, and how that tape can crease in such a way that it can no longer be smoothed out, to then be tempted to try and peel the tape off from Mühlen-brink’s Mirror Paintings. We need to be familiar with the urge to draw shapes with our finger on a fogged-up train window to want to continue drawing on the Window Paintings with our own fingers.

Ultimately, Mühlenbrink’s works show us that any form of visual or rational understanding of reality always takes away a certain magic, destroying something that, in turn, can only be healed with art. Only art can surmount reality. Art is a destroyer and a healer both. Jochen Mühlenbrink succeeds in packaging this fundamental experience of reception and realisation in scenes of almost casual ordinariness: in his paintings a single droplet of water on a fogged-up window pane becomes a symbol of deception, realisation, destruction, and healing.”

Excerpt from Surmounting Reality – Image Strategies in the Work of Jochen Mühlenbrink by Anna Heinze from the catalogue Jochen Mühlenbrink works 2018 – 2023 -‘J’m donc je suis’